中年(漠漠秦云淡淡天)

中年(漠漠秦云淡淡天)原文：

春睡起。金鸭暖消沈水。笑比梅花鸾鉴里。嗅香还嚼蕊。
数归期，绿苔墙划损短金篦。裙刀儿刻得阑干碎，都为别离。西楼上雁过稀，
上片，首起三句“绿云影里，把明霞织就，千重文绣”，总写海棠花叶之美。在这三句中，词人连用三个比喻，渲染出红花绿叶交相辉映的秀美景色。“绿云”喻写其枝叶之密，绿阴之浓，点出千叶海棠枝叶茂盛的特征。“明霞”二字，极喻海棠花红艳亮丽之色。“文绣”则形容花叶色彩组合之美。前面加上“千重”二字，又描绘出绿叶红花重重叠叠，色彩斑斓的画面。同时，绿云与明霞，又是明暗亮度的对比，还是冷暖色调的对比，实写与虚想结合，构思立意，显出词人的匠心独运。接下去的两句，“紫腻红娇扶不起，好是未开时候”，写海棠花娇嫩慵懒之态。因花开有迟早之分，故色泽有深浅之别。深者紫而含光，浅者红而娇艳。后面以“扶不起”三字承接，以拟人化的手法生动地描绘出海棠花娇而无力的情态，使人联想到睡美人和醉美人的韵致。“好是未开时候”，是由郑谷《海棠》诗的“娇娆全在欲开时”变化而来。
（1）刈（yì）：割。(本诗为古体诗)（2）陇 ：同“垄”，田埂，这里泛指麦地！（3）覆陇黄：小麦黄熟时遮盖住了田埂。覆：(...)
本篇为祝贺”安远楼”落成而作。淳熙十三年（公元1186年）冬，武昌安远楼建成，姜夔与友人前去友人前去参加落成典礼，自度此曲以纪事。十年后，姜夔的朋友在汉阳江边还听到歌女们唱这首词，并能道出词的本事，姜夔得知后很有感触，便补写了题序。上片写琥昌安远楼，已将”武昌安远楼成”题面缴足。下片转入登楼抒怀。”此地”四句，用崔灏《黄鹤楼》诗意，因楼高入云而有潇酒出尘之想。”玉梯”二句一转，望远生愁。”天涯”三句再一转，有花有酒，可争清愁。”酒”承前”汉 “，”花”承前”姝丽”，又归入”落成”本题。”西山”三句，晚晴气象，微露期望振作之意。上片写炊庆的盛况和楼观的堂皇壮丽。下片写登楼感情，抒写”花消英气”的愁情和对盛衰迭变的历史人生的慨叹。全词由大到小，由远及内，从外面环境写到楼，再写楼中之人。下片则写主体感受，切合崔颢《黄鹤楼》诗的意境，全词凄婉悲壮。”宜有词仙”既有自负之意，也有叹息之情。”玉梯”以下则抒发不为时重的满腔怨愤之情。许昂霄译曰：”(...)
“我本楚狂人，凤歌笑孔丘。”起句即用典，开宗明义表达胸襟：我本来就象楚狂接舆，高唱凤歌嘲笑孔丘。孔子曾去楚国，游说楚王。接舆在他车旁唱道：“凤兮凤兮，何德之衰？往者不可谏，来者犹可追！已而！已而！今之从政者殆而！”（《论语?·微子》）嘲笑孔子迷于做官。李白以楚狂自比，表示了对政治前途的失望，暗示出要象楚狂那样游诸名山去过隐居生活。“凤歌”一典，用语精警，内容深刻，饱含身世之感。接着诗人写他离开武昌到庐山：“手持绿玉杖，朝别黄鹤楼。五岳寻仙不辞远，一生好入名山游”。诗人以充满神话传说的色彩表述他的行程(...)
⑴岁暮：年终。南山：唐人诗歌中常以南山代指隐居题。这里指作者家乡的岘山。一说指终南山。⑵北阙：皇宫北面的门楼，汉代尚书奏事和群臣谒见都在北阙，后因用作朝廷的别称。《汉书·高帝(...)

中年(漠漠秦云淡淡天)拼音解读：

chūn shuì qǐ 。jīn yā nuǎn xiāo shěn shuǐ 。xiào bǐ méi huā luán jiàn lǐ 。xiù xiāng hái jiáo ruǐ 。
shù guī qī ，lǜ tái qiáng huá sǔn duǎn jīn bì 。qún dāo ér kè dé lán gàn suì ，dōu wéi bié lí 。xī lóu shàng yàn guò xī ，
shàng piàn ，shǒu qǐ sān jù “lǜ yún yǐng lǐ ，bǎ míng xiá zhī jiù ，qiān zhòng wén xiù ”，zǒng xiě hǎi táng huā yè zhī měi 。zài zhè sān jù zhōng ，cí rén lián yòng sān gè bǐ yù ，xuàn rǎn chū hóng huā lǜ yè jiāo xiàng huī yìng de xiù měi jǐng sè 。“lǜ yún ”yù xiě qí zhī yè zhī mì ，lǜ yīn zhī nóng ，diǎn chū qiān yè hǎi táng zhī yè mào shèng de tè zhēng 。“míng xiá ”èr zì ，jí yù hǎi táng huā hóng yàn liàng lì zhī sè 。“wén xiù ”zé xíng róng huā yè sè cǎi zǔ hé zhī měi 。qián miàn jiā shàng “qiān zhòng ”èr zì ，yòu miáo huì chū lǜ yè hóng huā zhòng zhòng dié dié ，sè cǎi bān lán de huà miàn 。tóng shí ，lǜ yún yǔ míng xiá ，yòu shì míng àn liàng dù de duì bǐ ，hái shì lěng nuǎn sè diào de duì bǐ ，shí xiě yǔ xū xiǎng jié hé ，gòu sī lì yì ，xiǎn chū cí rén de jiàng xīn dú yùn 。jiē xià qù de liǎng jù ，“zǐ nì hóng jiāo fú bú qǐ ，hǎo shì wèi kāi shí hòu ”，xiě hǎi táng huā jiāo nèn yōng lǎn zhī tài 。yīn huā kāi yǒu chí zǎo zhī fèn ，gù sè zé yǒu shēn qiǎn zhī bié 。shēn zhě zǐ ér hán guāng ，qiǎn zhě hóng ér jiāo yàn 。hòu miàn yǐ “fú bú qǐ ”sān zì chéng jiē ，yǐ nǐ rén huà de shǒu fǎ shēng dòng dì miáo huì chū hǎi táng huā jiāo ér wú lì de qíng tài ，shǐ rén lián xiǎng dào shuì měi rén hé zuì měi rén de yùn zhì 。“hǎo shì wèi kāi shí hòu ”，shì yóu zhèng gǔ 《hǎi táng 》shī de “jiāo ráo quán zài yù kāi shí ”biàn huà ér lái 。
（1）yì （yì）：gē 。(běn shī wéi gǔ tǐ shī )（2）lǒng ：tóng “lǒng ”，tián gěng ，zhè lǐ fàn zhǐ mài dì ！（3）fù lǒng huáng ：xiǎo mài huáng shú shí zhē gài zhù le tián gěng 。fù ：(...)
běn piān wéi zhù hè ”ān yuǎn lóu ”luò chéng ér zuò 。chún xī shí sān nián （gōng yuán 1186nián ）dōng ，wǔ chāng ān yuǎn lóu jiàn chéng ，jiāng kuí yǔ yǒu rén qián qù yǒu rén qián qù cān jiā luò chéng diǎn lǐ ，zì dù cǐ qǔ yǐ jì shì 。shí nián hòu ，jiāng kuí de péng yǒu zài hàn yáng jiāng biān hái tīng dào gē nǚ men chàng zhè shǒu cí ，bìng néng dào chū cí de běn shì ，jiāng kuí dé zhī hòu hěn yǒu gǎn chù ，biàn bǔ xiě le tí xù 。shàng piàn xiě hǔ chāng ān yuǎn lóu ，yǐ jiāng ”wǔ chāng ān yuǎn lóu chéng ”tí miàn jiǎo zú 。xià piàn zhuǎn rù dēng lóu shū huái 。”cǐ dì ”sì jù ，yòng cuī hào 《huáng hè lóu 》shī yì ，yīn lóu gāo rù yún ér yǒu xiāo jiǔ chū chén zhī xiǎng 。”yù tī ”èr jù yī zhuǎn ，wàng yuǎn shēng chóu 。”tiān yá ”sān jù zài yī zhuǎn ，yǒu huā yǒu jiǔ ，kě zhēng qīng chóu 。”jiǔ ”chéng qián ”hàn “，”huā ”chéng qián ”shū lì ”，yòu guī rù ”luò chéng ”běn tí 。”xī shān ”sān jù ，wǎn qíng qì xiàng ，wēi lù qī wàng zhèn zuò zhī yì 。shàng piàn xiě chuī qìng de shèng kuàng hé lóu guān de táng huáng zhuàng lì 。xià piàn xiě dēng lóu gǎn qíng ，shū xiě ”huā xiāo yīng qì ”de chóu qíng hé duì shèng shuāi dié biàn de lì shǐ rén shēng de kǎi tàn 。quán cí yóu dà dào xiǎo ，yóu yuǎn jí nèi ，cóng wài miàn huán jìng xiě dào lóu ，zài xiě lóu zhōng zhī rén 。xià piàn zé xiě zhǔ tǐ gǎn shòu ，qiē hé cuī hào 《huáng hè lóu 》shī de yì jìng ，quán cí qī wǎn bēi zhuàng 。”yí yǒu cí xiān ”jì yǒu zì fù zhī yì ，yě yǒu tàn xī zhī qíng 。”yù tī ”yǐ xià zé shū fā bú wéi shí zhòng de mǎn qiāng yuàn fèn zhī qíng 。xǔ áng xiāo yì yuē ：”(...)
“wǒ běn chǔ kuáng rén ，fèng gē xiào kǒng qiū 。”qǐ jù jí yòng diǎn ，kāi zōng míng yì biǎo dá xiōng jīn ：wǒ běn lái jiù xiàng chǔ kuáng jiē yú ，gāo chàng fèng gē cháo xiào kǒng qiū 。kǒng zǐ céng qù chǔ guó ，yóu shuō chǔ wáng 。jiē yú zài tā chē páng chàng dào ：“fèng xī fèng xī ，hé dé zhī shuāi ？wǎng zhě bú kě jiàn ，lái zhě yóu kě zhuī ！yǐ ér ！yǐ ér ！jīn zhī cóng zhèng zhě dài ér ！”（《lùn yǔ ?·wēi zǐ 》）cháo xiào kǒng zǐ mí yú zuò guān 。lǐ bái yǐ chǔ kuáng zì bǐ ，biǎo shì le duì zhèng zhì qián tú de shī wàng ，àn shì chū yào xiàng chǔ kuáng nà yàng yóu zhū míng shān qù guò yǐn jū shēng huó 。“fèng gē ”yī diǎn ，yòng yǔ jīng jǐng ，nèi róng shēn kè ，bǎo hán shēn shì zhī gǎn 。jiē zhe shī rén xiě tā lí kāi wǔ chāng dào lú shān ：“shǒu chí lǜ yù zhàng ，cháo bié huáng hè lóu 。wǔ yuè xún xiān bú cí yuǎn ，yī shēng hǎo rù míng shān yóu ”。shī rén yǐ chōng mǎn shén huà chuán shuō de sè cǎi biǎo shù tā de háng chéng (...)
⑴suì mù ：nián zhōng 。nán shān ：táng rén shī gē zhōng cháng yǐ nán shān dài zhǐ yǐn jū tí 。zhè lǐ zhǐ zuò zhě jiā xiāng de xiàn shān 。yī shuō zhǐ zhōng nán shān 。⑵běi què ：huáng gōng běi miàn de mén lóu ，hàn dài shàng shū zòu shì hé qún chén yè jiàn dōu zài běi què ，hòu yīn yòng zuò cháo tíng de bié chēng 。《hàn shū ·gāo dì (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑴岁暮：年终。南山：唐人诗歌中常以南山代指隐居题。这里指作者家乡的岘山。一说指终南山。⑵北阙：皇宫北面的门楼，汉代尚书奏事和群臣谒见都在北阙，后因用作朝廷的别称。《汉书·高帝(...)
清贫修道苦，孝友别家难。

相关赏析

数归期，绿苔墙划损短金篦。裙刀儿刻得阑干碎，都为别离。西楼上雁过稀，
春睡起。金鸭暖消沈水。笑比梅花鸾鉴里。嗅香还嚼蕊。
⑤汪伦：李白的朋友。李白游泾（jīng）县（在今安徽省）桃花潭时，附近贾村的汪伦经常用自己酿的美酒款待李白，两人便由此结下深厚的友谊。历代出版的《李白集》、《唐诗三百首》、《全唐诗》注解，都认定汪伦是李白游历泾县时遇到的一个普通村民，这个观点一直延续至今，今人安徽(...)
花气酒香清厮酿。花腮酒面红相向。醉倚绿阴眠一饷。惊起望。船头阁在沙滩上。

作者介绍

程文 （1289—1359）元徽州婺源人，字以文。事父母以孝闻。家贫勤苦自励。通六经诸子学，为文明洁精深。初为怀孟教授，调编修官，历监察御史，弹劾不避权贵。仕至礼部员外郎。